مدیریت شهری در مسابقات حوزه معماری منظر، در حالیکه تعریف آنها محصول اقتدارگرایی و مسابقه‌شان محصول رابطه‌سالاری بود، اجازه ورود ظرفیت فنی جامعه را نداد.

توجه اعضای شورای شهر به سوژه‌های میراثی، بی‌توجهی به زیرساخت‌های غیرقابل لمس، شورا را متهم به سوار شدن بر موج جلب رضایت عموم پس از مطالبۀ همگانی می‌کند.

چون موضوع تأمین ایمنی بافت‌های ناپایدار، از سوی مردم مطالبه نمی‌شود، شورا باید در مقام مدعی‌العموم وارد شده و منافع حیاتی شهر را بجوید نه اینکه سکوت کند.

شیوۀ نامۀ انتصاب مدیران شهری، به قصد افزایش شفافیت در نحوۀ انتصابات شهرداری ابلاغ شد و در خصوص مدیرانی که از این پس منصوب می‌شوند، مدنظر قرار خواهد گرفت.

علیرغم تغییراتی که شهرداری در ساختار بودجۀ ۹۹ ایجاد کرده است، تا روشن شدن تکیلف منابع جدید، برای سال ۹۹ هم نمی‌تواند روی کدهای درآمدی جدید حساب باز کند.

از شهردار توقع می‌رود در صورت شنیدن انتقاد، قبل از دفع آن با حرکت روی خط بی‌خطر تأیید بی‌موضعی، با انتقاد مواجه شود یا منتقدین را با ارائۀ توضیحات مجاب کند.