گونه های معماری سنتی ایران با ساختارهای کارآمد به لحاظ فضایی، زیبایی شناسی و سازه ای کار میکند و نشان از خلاقیت و ابتکار معمار در اختلاط این گونه ها دارد.

رویکرد ریاضی محور رویکردی است که فرم را از میان فرم ها و صفحات ریاضی شناخته شده که از قابلیت های آن آگاهیم، گزینش می کنیم.

چاپ سه بعدی به ما امکان آزادی بسیار زیادی را در طراحی و ساخت فرم های معماری میدهد که بتوانیم بدون تحمیل هزینه های سنگین فضاهای پیچیده تر را تولید کنیم.

امروزه در دنیای ساخت، عرصه معماری از دیگر حوزه های صنعتی در روند به روزرسانی تکنولوژیک عقب افتاده است.

شناخت و درک میراث سنتی در طول دوره های دانشگاهی به طور سیستماتیک و اساسی مورد توجه قرار نمی گیرد و موجب عدم پیوستگی در معماری معاصر با گذشته شده است.

یکی از دلایل عدم میل به پیچیدگی، فرآیند معمار شدن و آموزش آن در دانشگاه و نسبت پایین دروسی که به هندسه و ریاضی یا «مورفولوژی» می پردازند به کل دروس است.

با توجه به نشانه ها، چاپ سه بعدی در افقی چند ساله بدون آنکه به انقلابی در فرآیند ساخت و ساز منجر شود دست کم جایگاهی در حوزه خاصی از این صنعت به دست خواهد آورد.

تمایل به استفاده از هندسه تناوبی و پیچیده در بین معماران سنتی می تواند تقارن در هندسه سنتی که خشک و متناوب و تکرار شونده است را به چالش بکشد.

با دقیق شدن در عناصر و تزیینات هندسی در ساختمان مسجد جامع شهرک غرب که با هدف معاصر سازی از سوی طراح صورت گرفته است متوجه نا هماهنگی ها و تناقضاتی می شویم.

اگر به دنبال چالش بازتعریف معماری ایرانی هستیم و یا رویکردی زمینه گرا در این رابطه داریم، بسیار سخت است که مساله سقف را به عنوان محور اصلی طراحی به شمار نیاورد.

دو طرح مسجد ولیعصر به شکلی اغراق شده دو طیف فکری معماری معاصر ایرانی را در برخورد با مسجد امروز و سرگشتگی در انتخاب زبان را نشان می دهند.